Hipnoterapia » HIPNOZA W SPORTACH SIŁOWYCH

Badania nad zastosowaniem hipnozy w sportach siłowych

Warren Johnson i jego współpracownicy przeprowadzili serię eksperymentów na Uniwersytecie Maryland w latach sześćdziesiątych XX wieku, zajmując się badaniem hipnozy i wydolności fizycznej, a podsumowanie tych badań zamieszczono w artykule przeglądowym (Johnson 1961a).

To systematyczne badanie charakteryzowało się zastosowaniem rygorystycznych założeń badawczych, a praca ta pozwoliła uniknąć wielu niedociągnięć związanych z wcześniejszymi i późniejszymi pracami w tej dziedzinie.

Charles został opisany jako agresywny, mezomorficzny zawodowy sportowiec o wadze 235 funtów. Ta osoba uzyskała 130 powtórzeń (wyciskanie na płaskiej ławce 47funtów) w fazie poprzedzającej badanie eksperymentu. Kolejność testowania dla tego uczestnika była A, B, C, D i otrzymał on stereotypową sugestię bez hipnozy w pierwszym dniu eksperymentu (A). Odnotował 130 powtórzeń w tej próbie nie bijąc swojego rekordu. Stereotypowa sugestia w głębokim transie została zastosowana drugiego dnia (B), a jego wydajność wzrosła do 180 powtórzeń po zatrzymaniu przez badacza. Jest to przykład przypadku, w którym prawdziwa maksymalna wydajność była prawdopodobnie ograniczona podczas fazy poprzedzającej badanie przez mechanizmy hamujące i jest możliwe, że to hamowanie odgrywało jakąś rolę ochronną w organizmie. Decyzja badacza o przerwaniu testu wydawałaby się rozsądna, ale po tym niezwykłym wykonaniu nie wystąpił uraz mięśni ani ból.

Trzecia próba eksperymentalna (C) obejmowała sugestię posthipnotyczną w głębokim transie, a badacz zdecydował, że Charles będzie kontynuował test do wyczerpania. Jego wynik wzrósł jeszcze bardziej do 230 powtórzeń, a czwartego dnia (D) z sugestią posthipnotyczną w lekkim transie zwiększył się do 333 powtórzeń.

Charles został przetestowany kilka tygodni później po eksperymencie bez hipnozy lub sugestii i został ponownie zatrzymany przez badacza gdy osiągnął 350 powtórzeń.

Johnson i Kramer odnotowali, że we wszystkich testach miał kryzys przy około 90 powtórzeniach, ale po krótkiej walce wracał i kontynuował.

Przykłady tego rodzaju są powszechnie uważane za „nadludzkie” w dziedzinie ćwiczeń i psychologii sportu, a czasami określa się je jako „przełomy psychologiczne”.

(Johnson i Kramer 1961)

HIPNOZA W SPORTACH SIŁOWYCH - badania