Ewolucja hipnozy 

Mówienie o historii hipnozy jest trochę jak mówienie o historii myślenia czy historii oddychania. Hipnoza to uniwersalna cecha więc jej historia jest historią ludzkości. Może się wydawać, że hipnoterapia czy hipnoza stosowana w terapiach i programach leczniczych to stosunkowo współczesne odkrycie. Jednak jej korzenie sięgają aż Starożytnych Chin, Indii, Egiptu i Grecji, zapiski mówią o stosowaniu hipnozy w procedurach leczniczych i o jej niesamowicie korzystnym wpływie, dające wskazówki i początki współczesnej hipnoterapii jako profesji. ​ Współczesna era zaczęła się od Austriackiego lekarza Frantz`a Mesmer`a (1734-1815). W rzeczy samej na bardzo długo hipnoza była znana jako "mesmeryzm", pod tą nazwą, w niektórych kręgach, występuje do czasów dzisiejszych. Mesmer pracował z pacjentami szpitali psychiatrycznych osiągając znakomite rezultaty. Prawdopodobnie jego najsławniejsza sprawa to sprawa Miss Paradis, pacjentka cierpiąca na psychosomatyczne zaburzenia wzroku. Mesmer pracował z Miss Paradis całymi dniami stosują trans z zastosowaniem jego własnej techniki "mesmeric pass". Niezwykły zestaw skomplikowanych ruchów rękoma po całym ciele, zachęcając ją do podążania za odbijającym się w lustrze wskaźnikiem. Dzięki poświęceniu i wytrwałości osiągną z nią etap, w którym była w stanie podążać za ruchem, odróżniać kolory oraz mogła znieść światło dzienne. Niestety ta historia nie zakończyła się szczęśliwie ponieważ rodzice Miss Paradis zrezygnowali z kontynuowania leczenia, tłumacząc to tym, iż odbiorą jej rentę kiedy wyzdrowieje! Jej ślepota powróciła niedługo po powrocie w zacisze "ogniska domowego", natomiast Mesmera potępili jako szarlatana i znachora. Oczywiście z naszej perspektywy jego teorie w żaden sposób nie wyglądają na szarlatańskie- Mesmer wierzył, że osiągnął swoje rezultaty doładowując pola magnetyczne swoich pacjentów swoim własnym "zwierzęcym magnetyzmem", który transmitował za pomocą "mesmeric pass". Fizycznie to nie jest możliwe ale jego podejście oddziaływało psychologicznie i choćby powody i rezultaty jego pracy zasługują na to by był lepiej pamiętany, jako prawdziwy pionier hipnozy. ​ Teorie Mesmera zostały ożywione i rozwinięte w 19 wieku przez Brytyjskich lekarzy John Elliotson (1791-1868) i James Esdaille (1808-1859) , używali jego technik do wykonania zabiegów, włącznie z amputacją. James Braid(1808-1859) to następna ważna postać, często przedstawiany jako "ojciec hipnozy", odkąd jego badania ustanowiły hipnozę w swerze naukowej, zabierając ją z płaszczyzny okultystycznej. Ustanowił również słowo "hipnoza" biorąc je z Greckiego słowa hypnos (spać). Braid był lekarzem i jego zainteresowanie tym fenomenem rozpoczęło się od tego, iż spóźniając się na spotkanie zaobserwował pacjenta wpatrującego się z intensywną fascynacją w migoczące płomienie lampy nawtowej. Mężczyzna okazał się bardzo podatny na sugestie, przebywając w tym stanie skupionej uwagi. To doświadczenie w połączeniu z późniejszymi badaniami dowiodło Braid`owi, że hipnoza to nic więcej jak tylko skupienie uwag, oraz to, że znajdując się w tym stanie można osiągnąć wiele korzyści. W swojej książce "Neurypnology" Braid opisuje kilka przypadków, włącznie z 33 letnią kobietą, która odzyskała mobilność w swoich sparaliżowanych nogach i ten, w którym 54 letnia kobieta cierpiąca na silne bóle głowy i problemy skórne, została wyleczona po zastosowaniu metod hipnotycznych. ​ Przenosząc się do 20go wieku praktycy Pierre Janet (1859-1947) i Clark L. Hull (1884-1952), zainicjowali zaawansowane badania naukowe i akademickie nad hipnozą. ​ Sigmunt Freud (1856-1939) także stosował hipnozę w swoich wczesnych badaniach ale odstąpił od tego na rzecz darmowych technik stowarzyszenia. Następne znaczące imię to Emile Coue (1857-1926), który najbardziej pamiętany jest za swoją frazę "każdego dnia we wszystkim staję się coraz lepszy/a i lepszy/a." Coue promował ideę auto-sugestii, coś co możemy lepiej zrozumieć jako auto-hipnozę. Odkrył również rolę wyobraźni w rozwiązywaniu problemów. Był również jednym z pierwszych, którzy zdali sobie sprawę z tego, iż hipnoza to coś w czym klient uczestniczy i na co ma wpływ, a nie coś co jest w pełni sugerowane im przez specjalistę. ​Dwie główne postacie współczesnej hipnoterapii to jednak Milton Erickson (1901-1980) i Dave Elman (1900-1967). Erickson był pionierem hipnozy pośredniej (subtelne wzory językowe mające na celu zmianę postrzegania siebie przez pacjenta oraz jego problemów) bez konieczności uciekania się do formalnego zamykania oczu. Co najważniejszeodkrył, że hipnoterapia aby była skuteczna musi zostać zrozumiana przez daną osobę. Jego podejście bazowało na zrozumieniu i pracy z każdym indywidualnym klientem na płaszczyźnie jego spojrzenia na świat. ​ Elman jest może mniej znany ale jego książka "Hipnoterapia" jest uważana za klasykę w swojej dziedzinie. To on połączył hipnozę sceniczną z hipnoterapią, przyswajając kilka technik scenicznych do potrzeb terapeutycznych.

Tak oto ewoluowała hipnoza dojrzewając do miejsca w kierunkach uniwersyteckich gdzie moża ją studiować jako hipnoterapię kliniczną.